TY  - CHAP
AU  - Marjanović, Milica
AU  - Mrđić, Nemanja
AU  - Golubović, Snežana
PY  - 2023
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/1359
AB  - Arheološka istraživanja legijskog logora VII Klaudijeve legije na Viminacijumu započeta su još krajem 19. veka. Manja sondažna iskopavanja su na tom prostoru vršena u nekolik navrata tokom 20 veka. Nova faza multidisciplinarnih istraživanja započeta je 2002. godine na više lokacija na Viminacijumu, pa su, pored samih iskopavanja, uvedeni i različiti vidovi geofizičke prospekcije i daljinske detekcije. Obimniji arheološki radovi na prostoru legijskog logora sprovedeni su tek 2002. i 2003. godine, kada je istražen veći deo severne kapije logora (porta praetoria). Nakon duže pauze, 2016. godine su nastavljena iskopavanja legijskog logora, koja se od tada vrše u kontinuitetu. Ova istraživanja bila su zaštitnog karaktera i sprovedena su sistemom sondi, dok sistematska istraživanja u okviru nove kvadratne mreže započinju krajem 2018. godine. Novija iskopavanja bila su usmerena pretežno na severozapadni deo utvrđenja, pre svega na severni i zapadni bedem sa kulama i kapijama, kao i objekte u njihovoj neposrednoj blizini. Tom prilikom je istraženo više različitih celina, a identifikovane su dve glavne faze izgradnje logora – starija datovana u poslednje decenije 1. veka, tačnije u vreme dinastije Flavijevaca i mlađa, datovana kroz više etapa od početka 2. do početka 4. veka. Tokom 2020. godine su, pored istraživanja severnog bedema, započeta i iskopavanja u središnjem delu legijskog logora, na prostoru na kome je geofizičkom prospekcijom (protonski magnetometar i georadar) nedvosmisleno potvrđeno prostiranje principije. Odlučeno je da se središnji deo utvrđenja definiše kao Sektor V, a da se iskopavanja sprovedu u okviru ranije postavljene kvadratne mreže, koja je proširena na ceo logor. Radovi su obuhvatili osam kvadrata (T/20-21 i U-V/20-22) i pokrili prostor od 800 m2, u okviru kojih su otkriveni i delimično ili u potpunosti istraženi ostaci središnjeg/istočnog dela principije (sl. 1).
PB  - Beograd : Arheološki institut
T2  - Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2020. godini
T1  - Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja u zoni principije u 2020. godini
EP  - 88
SP  - 73
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1359
ER  - 

@inbook{
author = "Marjanović, Milica and Mrđić, Nemanja and Golubović, Snežana",
year = "2023",
abstract = "Arheološka istraživanja legijskog logora VII Klaudijeve legije na Viminacijumu započeta su još krajem 19. veka. Manja sondažna iskopavanja su na tom prostoru vršena u nekolik navrata tokom 20 veka. Nova faza multidisciplinarnih istraživanja započeta je 2002. godine na više lokacija na Viminacijumu, pa su, pored samih iskopavanja, uvedeni i različiti vidovi geofizičke prospekcije i daljinske detekcije. Obimniji arheološki radovi na prostoru legijskog logora sprovedeni su tek 2002. i 2003. godine, kada je istražen veći deo severne kapije logora (porta praetoria). Nakon duže pauze, 2016. godine su nastavljena iskopavanja legijskog logora, koja se od tada vrše u kontinuitetu. Ova istraživanja bila su zaštitnog karaktera i sprovedena su sistemom sondi, dok sistematska istraživanja u okviru nove kvadratne mreže započinju krajem 2018. godine. Novija iskopavanja bila su usmerena pretežno na severozapadni deo utvrđenja, pre svega na severni i zapadni bedem sa kulama i kapijama, kao i objekte u njihovoj neposrednoj blizini. Tom prilikom je istraženo više različitih celina, a identifikovane su dve glavne faze izgradnje logora – starija datovana u poslednje decenije 1. veka, tačnije u vreme dinastije Flavijevaca i mlađa, datovana kroz više etapa od početka 2. do početka 4. veka. Tokom 2020. godine su, pored istraživanja severnog bedema, započeta i iskopavanja u središnjem delu legijskog logora, na prostoru na kome je geofizičkom prospekcijom (protonski magnetometar i georadar) nedvosmisleno potvrđeno prostiranje principije. Odlučeno je da se središnji deo utvrđenja definiše kao Sektor V, a da se iskopavanja sprovedu u okviru ranije postavljene kvadratne mreže, koja je proširena na ceo logor. Radovi su obuhvatili osam kvadrata (T/20-21 i U-V/20-22) i pokrili prostor od 800 m2, u okviru kojih su otkriveni i delimično ili u potpunosti istraženi ostaci središnjeg/istočnog dela principije (sl. 1).",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
journal = "Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2020. godini",
booktitle = "Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja u zoni principije u 2020. godini",
pages = "88-73",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1359"
}

Marjanović, M., Mrđić, N.,& Golubović, S.. (2023). Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja u zoni principije u 2020. godini. in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2020. godini
Beograd : Arheološki institut., 73-88.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1359

Marjanović M, Mrđić N, Golubović S. Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja u zoni principije u 2020. godini. in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2020. godini. 2023;:73-88.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1359 .

Marjanović, Milica, Mrđić, Nemanja, Golubović, Snežana, "Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja u zoni principije u 2020. godini" in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2020. godini (2023):73-88,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1359 .

TY  - JOUR
AU  - Olalde, Inigo
AU  - Carrion, Pablo
AU  - Mikić, Ilija
AU  - Rohland, Nadin
AU  - Mallick, Swapan
AU  - Lazaridis, Iosif
AU  - Mah, Matthew
AU  - Korać, Miomir
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Petković, Sofija
AU  - Miladinović-Radmilović, Nataša
AU  - Vulović, Dragana
AU  - Alihodžić, Timka
AU  - Ash, Abigail
AU  - Baeta, Miriam
AU  - Bartık, Juraj
AU  - Bedić, Željka
AU  - Bilić, Maja
AU  - Bonsall, Clive
AU  - Bunčić, Maja
AU  - Bunčić, Domagoj
AU  - Carić, Mario
AU  - Čataj, Lea
AU  - Cvetko, Mirna
AU  - Drnić, Ivan
AU  - Dugonjić, Anita
AU  - Đukić, Ana
AU  - Đukić, Ksenija
AU  - Farkaš, Zdenek
AU  - Jelınek, Pavol
AU  - Jovanovic, Marija
AU  - Kaić, Iva
AU  - Kalafatić, Hrvoje
AU  - Krmpotić, Marijana
AU  - Krznar, Siniša
AU  - Leleković, Tino
AU  - M. de Pancorbo, Marian
AU  - Matijević, Vinka
AU  - Milosević Zakić, Branka
AU  - J. Osterholtz, Anna
AU  - M. Paige, Julianne
AU  - Dinko, Tresić Pavičić
AU  - Premužić, Zrinka
AU  - Rajić Sikanjić, Petra
AU  - Rapan Papeša, Anita
AU  - Paraman, Lujana
AU  - Sanader, Mirjana
AU  - Radovanović, Ivana
AU  - Roksandic, Mirjana
AU  - Sefcakova, Alena
AU  - Stefanović, Sofia
AU  - Teschler-Nicola, Maria
AU  - Toncinić, Domagoj
PY  - 2023
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/1175
AB  - The rise and fall of the Roman Empire was a socio-political process with enormous ramifications for human
history. The Middle Danube was a crucial frontier and a crossroads for population and cultural movement.
Here, we present genome-wide data from 136 Balkan individuals dated to the 1st millennium CE. Despite
extensive militarization and cultural influence, we find little ancestry contribution from peoples of Italic
descent. However, we trace a large-scale influx of people of Anatolian ancestry during the Imperial period.
Between  250 and 550 CE, we detect migrants with ancestry from Central/Northern Europe and the Steppe,
confirming that ‘‘barbarian’’ migrations were propelled by ethnically diverse confederations. Following the
end of Roman control, we detect the large-scale arrival of individuals who were genetically similar to modern
Eastern European Slavic-speaking populations, who contributed 30%–60% of the ancestry of Balkan people,
representing one of the largest permanent demographic changes anywhere in Europe during the Migration
Period.
PB  - CELL Press
T2  - CELL
T1  - A genetic history of the Balkans from Roman frontier to Slavic migrations
IS  - 186
DO  - https://doi.org/10.1016/j.cell.2023.10.018
ER  - 

@article{
author = "Olalde, Inigo and Carrion, Pablo and Mikić, Ilija and Rohland, Nadin and Mallick, Swapan and Lazaridis, Iosif and Mah, Matthew and Korać, Miomir and Golubović, Snežana and Petković, Sofija and Miladinović-Radmilović, Nataša and Vulović, Dragana and Alihodžić, Timka and Ash, Abigail and Baeta, Miriam and Bartık, Juraj and Bedić, Željka and Bilić, Maja and Bonsall, Clive and Bunčić, Maja and Bunčić, Domagoj and Carić, Mario and Čataj, Lea and Cvetko, Mirna and Drnić, Ivan and Dugonjić, Anita and Đukić, Ana and Đukić, Ksenija and Farkaš, Zdenek and Jelınek, Pavol and Jovanovic, Marija and Kaić, Iva and Kalafatić, Hrvoje and Krmpotić, Marijana and Krznar, Siniša and Leleković, Tino and M. de Pancorbo, Marian and Matijević, Vinka and Milosević Zakić, Branka and J. Osterholtz, Anna and M. Paige, Julianne and Dinko, Tresić Pavičić and Premužić, Zrinka and Rajić Sikanjić, Petra and Rapan Papeša, Anita and Paraman, Lujana and Sanader, Mirjana and Radovanović, Ivana and Roksandic, Mirjana and Sefcakova, Alena and Stefanović, Sofia and Teschler-Nicola, Maria and Toncinić, Domagoj",
year = "2023",
abstract = "The rise and fall of the Roman Empire was a socio-political process with enormous ramifications for human
history. The Middle Danube was a crucial frontier and a crossroads for population and cultural movement.
Here, we present genome-wide data from 136 Balkan individuals dated to the 1st millennium CE. Despite
extensive militarization and cultural influence, we find little ancestry contribution from peoples of Italic
descent. However, we trace a large-scale influx of people of Anatolian ancestry during the Imperial period.
Between  250 and 550 CE, we detect migrants with ancestry from Central/Northern Europe and the Steppe,
confirming that ‘‘barbarian’’ migrations were propelled by ethnically diverse confederations. Following the
end of Roman control, we detect the large-scale arrival of individuals who were genetically similar to modern
Eastern European Slavic-speaking populations, who contributed 30%–60% of the ancestry of Balkan people,
representing one of the largest permanent demographic changes anywhere in Europe during the Migration
Period.",
publisher = "CELL Press",
journal = "CELL",
title = "A genetic history of the Balkans from Roman frontier to Slavic migrations",
number = "186",
doi = "https://doi.org/10.1016/j.cell.2023.10.018"
}

Olalde, I., Carrion, P., Mikić, I., Rohland, N., Mallick, S., Lazaridis, I., Mah, M., Korać, M., Golubović, S., Petković, S., Miladinović-Radmilović, N., Vulović, D., Alihodžić, T., Ash, A., Baeta, M., Bartık, J., Bedić, Ž., Bilić, M., Bonsall, C., Bunčić, M., Bunčić, D., Carić, M., Čataj, L., Cvetko, M., Drnić, I., Dugonjić, A., Đukić, A., Đukić, K., Farkaš, Z., Jelınek, P., Jovanovic, M., Kaić, I., Kalafatić, H., Krmpotić, M., Krznar, S., Leleković, T., M. de Pancorbo, M., Matijević, V., Milosević Zakić, B., J. Osterholtz, A., M. Paige, J., Dinko, T. P., Premužić, Z., Rajić Sikanjić, P., Rapan Papeša, A., Paraman, L., Sanader, M., Radovanović, I., Roksandic, M., Sefcakova, A., Stefanović, S., Teschler-Nicola, M.,& Toncinić, D.. (2023). A genetic history of the Balkans from Roman frontier to Slavic migrations. in CELL
CELL Press.(186).
https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.cell.2023.10.018

Olalde I, Carrion P, Mikić I, Rohland N, Mallick S, Lazaridis I, Mah M, Korać M, Golubović S, Petković S, Miladinović-Radmilović N, Vulović D, Alihodžić T, Ash A, Baeta M, Bartık J, Bedić Ž, Bilić M, Bonsall C, Bunčić M, Bunčić D, Carić M, Čataj L, Cvetko M, Drnić I, Dugonjić A, Đukić A, Đukić K, Farkaš Z, Jelınek P, Jovanovic M, Kaić I, Kalafatić H, Krmpotić M, Krznar S, Leleković T, M. de Pancorbo M, Matijević V, Milosević Zakić B, J. Osterholtz A, M. Paige J, Dinko TP, Premužić Z, Rajić Sikanjić P, Rapan Papeša A, Paraman L, Sanader M, Radovanović I, Roksandic M, Sefcakova A, Stefanović S, Teschler-Nicola M, Toncinić D. A genetic history of the Balkans from Roman frontier to Slavic migrations. in CELL. 2023;(186).
doi:https://doi.org/10.1016/j.cell.2023.10.018 .

Olalde, Inigo, Carrion, Pablo, Mikić, Ilija, Rohland, Nadin, Mallick, Swapan, Lazaridis, Iosif, Mah, Matthew, Korać, Miomir, Golubović, Snežana, Petković, Sofija, Miladinović-Radmilović, Nataša, Vulović, Dragana, Alihodžić, Timka, Ash, Abigail, Baeta, Miriam, Bartık, Juraj, Bedić, Željka, Bilić, Maja, Bonsall, Clive, Bunčić, Maja, Bunčić, Domagoj, Carić, Mario, Čataj, Lea, Cvetko, Mirna, Drnić, Ivan, Dugonjić, Anita, Đukić, Ana, Đukić, Ksenija, Farkaš, Zdenek, Jelınek, Pavol, Jovanovic, Marija, Kaić, Iva, Kalafatić, Hrvoje, Krmpotić, Marijana, Krznar, Siniša, Leleković, Tino, M. de Pancorbo, Marian, Matijević, Vinka, Milosević Zakić, Branka, J. Osterholtz, Anna, M. Paige, Julianne, Dinko, Tresić Pavičić, Premužić, Zrinka, Rajić Sikanjić, Petra, Rapan Papeša, Anita, Paraman, Lujana, Sanader, Mirjana, Radovanović, Ivana, Roksandic, Mirjana, Sefcakova, Alena, Stefanović, Sofia, Teschler-Nicola, Maria, Toncinić, Domagoj, "A genetic history of the Balkans from Roman frontier to Slavic migrations" in CELL, no. 186 (2023),
https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.cell.2023.10.018 . .

TY  - CHAP
AU  - Golubović, Snežana
PY  - 2022
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/471
AB  - Велики број медицинских инструме-
ната, нађен у гробовима и слојевима током
археолошких истраживања Виминацијума,
подстакао нас је да се боље упознамо с ис-
торијом медицине. Становиште да је добро
здравље услов за срећу и благостање уткано
је одвајкада у људску свест. Не чуди онда да
су људи посвећивали велику пажњу очувању
здравља још од праисторије. Да ли су први
лекари били племенски поглавари, враче-
ви или травари... можемо само да нагађамо
јер нема писаних трагова. Развој медицине
почињемо да пратимо од старих Египћана
који су изнедрили првог познатог лекара –
Имхотепа. Преко вавилонских и најстаријих
индијских и кинеских медицинара, стижемо
до оснивача западне медицине, грчког лекара
Хипократа.
AB  - The large number of medical instruments
discovered during the archaeological research of
Viminacium’s graves and layers induced us to become
better acquainted with the history of medicine.
The standpoint that good health is a condition
for happiness and well-being has always
been present in human minds. Therefore, it is not
surprising that ever since prehistory, people have
dedicated much attention to their health. Since
there are no written sources, we can only guess
whether the earliest doctors were tribal chieftains,
sorcerers or herbalists. The development of medicine
can be traced back to the ancient Egyptians
and their first known doctor – Imhotep. From the
Babylonians, and the oldest Hindu and Chinese
medicine men, we come to the founder of western
medicine, to the Greek doctor Hippocrates.
PB  - Beograd : Arheološki institut
T2  - Vivere in vrbe Viminacium
T1  - Medicus i njegov instrumentarij: briga o zdravlju u Viminacijumu
T1  - Medicus and his Instruments: Healthcare in Viminacium
EP  - 54
SP  - 21
VL  - 1
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_471
ER  - 

@inbook{
author = "Golubović, Snežana",
year = "2022",
abstract = "Велики број медицинских инструме-
ната, нађен у гробовима и слојевима током
археолошких истраживања Виминацијума,
подстакао нас је да се боље упознамо с ис-
торијом медицине. Становиште да је добро
здравље услов за срећу и благостање уткано
је одвајкада у људску свест. Не чуди онда да
су људи посвећивали велику пажњу очувању
здравља још од праисторије. Да ли су први
лекари били племенски поглавари, враче-
ви или травари... можемо само да нагађамо
јер нема писаних трагова. Развој медицине
почињемо да пратимо од старих Египћана
који су изнедрили првог познатог лекара –
Имхотепа. Преко вавилонских и најстаријих
индијских и кинеских медицинара, стижемо
до оснивача западне медицине, грчког лекара
Хипократа., The large number of medical instruments
discovered during the archaeological research of
Viminacium’s graves and layers induced us to become
better acquainted with the history of medicine.
The standpoint that good health is a condition
for happiness and well-being has always
been present in human minds. Therefore, it is not
surprising that ever since prehistory, people have
dedicated much attention to their health. Since
there are no written sources, we can only guess
whether the earliest doctors were tribal chieftains,
sorcerers or herbalists. The development of medicine
can be traced back to the ancient Egyptians
and their first known doctor – Imhotep. From the
Babylonians, and the oldest Hindu and Chinese
medicine men, we come to the founder of western
medicine, to the Greek doctor Hippocrates.",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
journal = "Vivere in vrbe Viminacium",
booktitle = "Medicus i njegov instrumentarij: briga o zdravlju u Viminacijumu, Medicus and his Instruments: Healthcare in Viminacium",
pages = "54-21",
volume = "1",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_471"
}

Golubović, S.. (2022). Medicus i njegov instrumentarij: briga o zdravlju u Viminacijumu. in Vivere in vrbe Viminacium
Beograd : Arheološki institut., 1, 21-54.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_471

Golubović S. Medicus i njegov instrumentarij: briga o zdravlju u Viminacijumu. in Vivere in vrbe Viminacium. 2022;1:21-54.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_471 .

Golubović, Snežana, "Medicus i njegov instrumentarij: briga o zdravlju u Viminacijumu" in Vivere in vrbe Viminacium, 1 (2022):21-54,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_471 .

TY  - BOOK
AU  - Redžić, Saša
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Vojvoda, Mirjana
AU  - Raičković Savić, Angelina
AU  - Mikić, Ilija
PY  - 2022
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/663
AB  - Viminacijum, legijsko utvrđenje i glavni administrativni
centar nekadašnje rimske provincije Gornje
Mezije, u nauci je najviše poznat po ogromnom broju
istraženih grobova. U prve dve decenije 21. veka
počelo se sa istraživanjem i legijskog logora, a u potpunosti
je iskopan i amfiteatar. Međutim, istraživanja
nekropola i dalje traju. Nakon objavljenih prvih 1.000
grobova sa lokaliteta Više grobalja, usled napredovanja
površinskog kopa uglja, istraživanja su obuhvatila
istočni deo viminacijumske nekropole, čiji deo čini i
lokalitet Kod koraba.
U periodu od 2005. do 2007. godine istražena je
cela ta zona i lokalitet je nakon toga uništen zbog
iskopavanja uglja. Lokacija je bila poznata pod nazivom
Korabe i u njenom središtu je bila velika prirodna
depresija dimenzija oko 400 x 150 m, duboka do 10
m. U samom središtu nalazio se bunar ozidan kamenom,
poznat kao Svetinja (Sl. 1, 2). U kamenu krečnjaku
kojim se završavao u gornjem delu, bio je uklesan
ćirilični natpis СИ ЗАРИА ИСТОЧНИК ОГРАДИ ПЕТАР
И СТАНОИЛ, na osnovu oblika slova datovan u period
od 13. do 15. veka. U prvoj polovini 20. veka nad bunarom
je sagrađena mala pravougaona kapela u kojoj
su se nalazile ikone sv. Petke jer je i sam izvor upravo
njoj bio posvećen (Sl. 3, 4). Stanovništvo okolnih sela
je verovalo u lekovitost te vode tako da su u kapelici
palili sveće, molili se i ostavljali novac, cveće, odeću
i slično kao zavetne darove. Smatra se da toponim
Korabe vodi poreklo od staroslovenske reči КОРАБЛЬ,
što znači brod ili lađa jer na to podseća izgled terena,
mada bi možda mogao ukazivati i na nekadašnje postojanje
crkve na tom mestu odnosno brod crkve
PB  - Beograd : Arheološki institut
T1  - Viminacium : lokalitet kod Koraba : istočna nekropola
EP  - 334
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_663
ER  - 

@book{
author = "Redžić, Saša and Golubović, Snežana and Vojvoda, Mirjana and Raičković Savić, Angelina and Mikić, Ilija",
year = "2022",
abstract = "Viminacijum, legijsko utvrđenje i glavni administrativni
centar nekadašnje rimske provincije Gornje
Mezije, u nauci je najviše poznat po ogromnom broju
istraženih grobova. U prve dve decenije 21. veka
počelo se sa istraživanjem i legijskog logora, a u potpunosti
je iskopan i amfiteatar. Međutim, istraživanja
nekropola i dalje traju. Nakon objavljenih prvih 1.000
grobova sa lokaliteta Više grobalja, usled napredovanja
površinskog kopa uglja, istraživanja su obuhvatila
istočni deo viminacijumske nekropole, čiji deo čini i
lokalitet Kod koraba.
U periodu od 2005. do 2007. godine istražena je
cela ta zona i lokalitet je nakon toga uništen zbog
iskopavanja uglja. Lokacija je bila poznata pod nazivom
Korabe i u njenom središtu je bila velika prirodna
depresija dimenzija oko 400 x 150 m, duboka do 10
m. U samom središtu nalazio se bunar ozidan kamenom,
poznat kao Svetinja (Sl. 1, 2). U kamenu krečnjaku
kojim se završavao u gornjem delu, bio je uklesan
ćirilični natpis СИ ЗАРИА ИСТОЧНИК ОГРАДИ ПЕТАР
И СТАНОИЛ, na osnovu oblika slova datovan u period
od 13. do 15. veka. U prvoj polovini 20. veka nad bunarom
je sagrađena mala pravougaona kapela u kojoj
su se nalazile ikone sv. Petke jer je i sam izvor upravo
njoj bio posvećen (Sl. 3, 4). Stanovništvo okolnih sela
je verovalo u lekovitost te vode tako da su u kapelici
palili sveće, molili se i ostavljali novac, cveće, odeću
i slično kao zavetne darove. Smatra se da toponim
Korabe vodi poreklo od staroslovenske reči КОРАБЛЬ,
što znači brod ili lađa jer na to podseća izgled terena,
mada bi možda mogao ukazivati i na nekadašnje postojanje
crkve na tom mestu odnosno brod crkve",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
title = "Viminacium : lokalitet kod Koraba : istočna nekropola",
pages = "334",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_663"
}

Redžić, S., Golubović, S., Vojvoda, M., Raičković Savić, A.,& Mikić, I.. (2022). Viminacium : lokalitet kod Koraba : istočna nekropola. 
Beograd : Arheološki institut..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_663

Redžić S, Golubović S, Vojvoda M, Raičković Savić A, Mikić I. Viminacium : lokalitet kod Koraba : istočna nekropola. 2022;:null-334.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_663 .

Redžić, Saša, Golubović, Snežana, Vojvoda, Mirjana, Raičković Savić, Angelina, Mikić, Ilija, "Viminacium : lokalitet kod Koraba : istočna nekropola" (2022),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_663 .

TY  - BOOK
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Milovanović, Bebina
AU  - Redžić, Saša
PY  - 2022
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/696
AB  - Kada neko pokuša da sagleda pogrebne običaje i
sahranjivanje u rimskom periodu na teritoriji Gornje
Mezije odmah će uočiti njihovu veliku raznolikost, čak i
ako ih posmatra u ograničenom vremenskom periodu.
Ovaj utisak neće se promeniti ako se ograniči samo na
teritoriju nekropola Viminacijuma, čak i ako se analizira
samo jedan njen deo obrađen u ovom radu. Uz prethodne
dve knjige koje obrađuju oko 1.000 grobova sa nekropole
Više grobalja i uz nova saznanja dobijena nakon
zaštitnih iskopavanja tokom 21. veka, opšta slika sahranjivanja
u rimskom periodu na Viminacijumu postaje
skoro kompletna. Svaka društveno-kulturna zajednica
ima svoj specifični pogrebni ciklus običaja i obreda koji
odražava oblike verovanja na kojima se ritual zasniva.
U nekima se o smrti govori i još tokom života i izvode
različite pripreme za trenutak kada ona nastupi. U
drugima je, naprotiv, to tabu-tema. Telo se spaljuje ili
sahranjuje, sa prilozima ili bez njih. Žalost se ispoljava
plakanjem, naricanjem, čupanjem ili odsecanjem kose.
Različiti su periodi žalosti, itd.
PB  - Beograd : Arheološki institut
T1  - Viminacium : lokalitet pećine : nekropola oko južne gradske komunikacije
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_696
ER  - 

@book{
author = "Golubović, Snežana and Milovanović, Bebina and Redžić, Saša",
year = "2022",
abstract = "Kada neko pokuša da sagleda pogrebne običaje i
sahranjivanje u rimskom periodu na teritoriji Gornje
Mezije odmah će uočiti njihovu veliku raznolikost, čak i
ako ih posmatra u ograničenom vremenskom periodu.
Ovaj utisak neće se promeniti ako se ograniči samo na
teritoriju nekropola Viminacijuma, čak i ako se analizira
samo jedan njen deo obrađen u ovom radu. Uz prethodne
dve knjige koje obrađuju oko 1.000 grobova sa nekropole
Više grobalja i uz nova saznanja dobijena nakon
zaštitnih iskopavanja tokom 21. veka, opšta slika sahranjivanja
u rimskom periodu na Viminacijumu postaje
skoro kompletna. Svaka društveno-kulturna zajednica
ima svoj specifični pogrebni ciklus običaja i obreda koji
odražava oblike verovanja na kojima se ritual zasniva.
U nekima se o smrti govori i još tokom života i izvode
različite pripreme za trenutak kada ona nastupi. U
drugima je, naprotiv, to tabu-tema. Telo se spaljuje ili
sahranjuje, sa prilozima ili bez njih. Žalost se ispoljava
plakanjem, naricanjem, čupanjem ili odsecanjem kose.
Različiti su periodi žalosti, itd.",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
title = "Viminacium : lokalitet pećine : nekropola oko južne gradske komunikacije",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_696"
}

Golubović, S., Milovanović, B.,& Redžić, S.. (2022). Viminacium : lokalitet pećine : nekropola oko južne gradske komunikacije. 
Beograd : Arheološki institut..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_696

Golubović S, Milovanović B, Redžić S. Viminacium : lokalitet pećine : nekropola oko južne gradske komunikacije. 2022;.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_696 .

Golubović, Snežana, Milovanović, Bebina, Redžić, Saša, "Viminacium : lokalitet pećine : nekropola oko južne gradske komunikacije" (2022),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_696 .

TY  - CHAP
AU  - Bogdanović, Ivan
AU  - Jevtović, Ljubomir
AU  - Golubović, Snežana
PY  - 2021
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/619
AB  - Istraživanja legijskog utvrđenja u Viminacijumu započeta su krajem 19. veka. Radovi su nastavljeni početkom 20. veka, a naredna, sondažna iskopavanja kastruma, vršena su osamdesetih godina prošlog veka.2 Obimniji radovi sprovođeni su 2002. i 2003. godine na prostoru severne kapije (porta praetoria),3 a ova istraživanja nastavljena su u kraćem vremenskom periodu sredinom 2010. godine. Početkom 2016. godine započeta su zaštitna iskopavanja legijskog utvrđenja, koja su nastavljena tokom 2017. godine.4 Istraživanja su bila usmerena na severozapadni deo logora, a njima je, pored zapadnog bedema, zapadne kapije (porta principalis sinistra) i odbrambenog rova, bio obuhvaćen i severni bedem, zajedno sa ugaonom i bočnim kulama.
Tokom 2018. godine nastavljena su zaštitna iskopavanja u zoni zapadnog i severnog bedema viminacijumskog utvrđenja.5 U severnom delu logora završena su istraživanja na prostoru sonde 24, a otvoreno je i pet novih sondi (sonde 25, 34–37)6 (sl. 1). Ovogodišnjim istraživanjima nastavljeno je praćenje severnog bedema i potvrđene su dve faze izgradnje kastruma, koje su konstatovane u prethodnim kampanjama. Prvu fazu, koja se datuje u poslednje decenije 1. veka, odlikuje utvrđenje građeno od komada prirodno zapečene zemlje, odnosno crvenke,7 dok drugoj fazi, datovanoj u 2. vek, odgovara logor izgrađen od škriljca i krečnjaka. Uz severni bedem otkrivene su tri bočne kule iz različitih faza izgradnje logora, a vršeni su i radovi na prostoru severne kapije. Istraživanjima je obuhvaćen i manji deo odbrambenog rova, koji se prostirao oko utvrđenja. U unutrašnjosti logora radilo se na otkrivanju severoistočnog dela objekta 1, koji je definisan 2017. godine, dok su završena istraživanja zidova koji se prostiru između severnog bedema i ove građevine. Krajem 2018. godine, u neposrednoj blizini bedema započeta su i sistematska arheološka iskopavanja, koja su usmerena na severozapadni deo logora (Sektor I) i podrazumevala su zapadni deo objekta 1 (sl. 1).
PB  - Beograd : Arheološki Institut
T2  - Arheologija u Srbiji: projekti Arheološkog instituta u 2018. godini
T1  - Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja severnog bedema u 2018. godini
EP  - 172
SP  - 159
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_619
ER  - 

@inbook{
author = "Bogdanović, Ivan and Jevtović, Ljubomir and Golubović, Snežana",
year = "2021",
abstract = "Istraživanja legijskog utvrđenja u Viminacijumu započeta su krajem 19. veka. Radovi su nastavljeni početkom 20. veka, a naredna, sondažna iskopavanja kastruma, vršena su osamdesetih godina prošlog veka.2 Obimniji radovi sprovođeni su 2002. i 2003. godine na prostoru severne kapije (porta praetoria),3 a ova istraživanja nastavljena su u kraćem vremenskom periodu sredinom 2010. godine. Početkom 2016. godine započeta su zaštitna iskopavanja legijskog utvrđenja, koja su nastavljena tokom 2017. godine.4 Istraživanja su bila usmerena na severozapadni deo logora, a njima je, pored zapadnog bedema, zapadne kapije (porta principalis sinistra) i odbrambenog rova, bio obuhvaćen i severni bedem, zajedno sa ugaonom i bočnim kulama.
Tokom 2018. godine nastavljena su zaštitna iskopavanja u zoni zapadnog i severnog bedema viminacijumskog utvrđenja.5 U severnom delu logora završena su istraživanja na prostoru sonde 24, a otvoreno je i pet novih sondi (sonde 25, 34–37)6 (sl. 1). Ovogodišnjim istraživanjima nastavljeno je praćenje severnog bedema i potvrđene su dve faze izgradnje kastruma, koje su konstatovane u prethodnim kampanjama. Prvu fazu, koja se datuje u poslednje decenije 1. veka, odlikuje utvrđenje građeno od komada prirodno zapečene zemlje, odnosno crvenke,7 dok drugoj fazi, datovanoj u 2. vek, odgovara logor izgrađen od škriljca i krečnjaka. Uz severni bedem otkrivene su tri bočne kule iz različitih faza izgradnje logora, a vršeni su i radovi na prostoru severne kapije. Istraživanjima je obuhvaćen i manji deo odbrambenog rova, koji se prostirao oko utvrđenja. U unutrašnjosti logora radilo se na otkrivanju severoistočnog dela objekta 1, koji je definisan 2017. godine, dok su završena istraživanja zidova koji se prostiru između severnog bedema i ove građevine. Krajem 2018. godine, u neposrednoj blizini bedema započeta su i sistematska arheološka iskopavanja, koja su usmerena na severozapadni deo logora (Sektor I) i podrazumevala su zapadni deo objekta 1 (sl. 1).",
publisher = "Beograd : Arheološki Institut",
journal = "Arheologija u Srbiji: projekti Arheološkog instituta u 2018. godini",
booktitle = "Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja severnog bedema u 2018. godini",
pages = "172-159",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_619"
}

Bogdanović, I., Jevtović, L.,& Golubović, S.. (2021). Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja severnog bedema u 2018. godini. in Arheologija u Srbiji: projekti Arheološkog instituta u 2018. godini
Beograd : Arheološki Institut., 159-172.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_619

Bogdanović I, Jevtović L, Golubović S. Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja severnog bedema u 2018. godini. in Arheologija u Srbiji: projekti Arheološkog instituta u 2018. godini. 2021;:159-172.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_619 .

Bogdanović, Ivan, Jevtović, Ljubomir, Golubović, Snežana, "Legijski logor u Viminacijumu: arheološka istraživanja severnog bedema u 2018. godini" in Arheologija u Srbiji: projekti Arheološkog instituta u 2018. godini (2021):159-172,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_619 .

TY  - JOUR
AU  - Vojvoda, Mirjana
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Redžić, Saša
PY  - 2021
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/660
AB  - In the period from 2005 to 2007, due to the widening of the Drmno strip-mine that endangered the
eastern Viminacium necropolis, rescue archaeological research was conducted at the site “Kod koraba”.
During the research, a total of 210 graves was excavated: 78 inhumations and 132 cremations,
with 90 coins minted in the period between the 1st and the second half of the 4th century.
PB  - Beograd : Centar za nove tehnologije Viminacium
PB  - Beograd : Arheološki institut
T2  - Archaeology and Science
T1  - Coin Finds from the Eastern Viminacium Necropolis – the Site Kod koraba
EP  - 81
SP  - 53
VL  - 17
DO  - 10.18485/arhe_apn.2021.17.4
ER  - 

@article{
author = "Vojvoda, Mirjana and Golubović, Snežana and Redžić, Saša",
year = "2021",
abstract = "In the period from 2005 to 2007, due to the widening of the Drmno strip-mine that endangered the
eastern Viminacium necropolis, rescue archaeological research was conducted at the site “Kod koraba”.
During the research, a total of 210 graves was excavated: 78 inhumations and 132 cremations,
with 90 coins minted in the period between the 1st and the second half of the 4th century.",
publisher = "Beograd : Centar za nove tehnologije Viminacium, Beograd : Arheološki institut",
journal = "Archaeology and Science",
title = "Coin Finds from the Eastern Viminacium Necropolis – the Site Kod koraba",
pages = "81-53",
volume = "17",
doi = "10.18485/arhe_apn.2021.17.4"
}

Vojvoda, M., Golubović, S.,& Redžić, S.. (2021). Coin Finds from the Eastern Viminacium Necropolis – the Site Kod koraba. in Archaeology and Science
Beograd : Centar za nove tehnologije Viminacium., 17, 53-81.
https://doi.org/10.18485/arhe_apn.2021.17.4

Vojvoda M, Golubović S, Redžić S. Coin Finds from the Eastern Viminacium Necropolis – the Site Kod koraba. in Archaeology and Science. 2021;17:53-81.
doi:10.18485/arhe_apn.2021.17.4 .

Vojvoda, Mirjana, Golubović, Snežana, Redžić, Saša, "Coin Finds from the Eastern Viminacium Necropolis – the Site Kod koraba" in Archaeology and Science, 17 (2021):53-81,
https://doi.org/10.18485/arhe_apn.2021.17.4 . .

TY  - BOOK
AU  - Vojvoda, Mirjana
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Mikić, Ilija
PY  - 2021
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/655
AB  - This latest book regarding the discoveries made in the necropolises of
Viminacium and presented in the following pages, deals with an extremely
important subject both from the point of view of classical archeology and also
the documentation of religious ritual and is addressed mainly to specialists.
The chosen subject is premature death or mors immatura, documented by the
research made in the necropolis of Viminacium on child burials, in which the
authors analyze the funeral rite and ritual and the inventory discovered in 1828
graves, containing 1866 decedents.
PB  - Beograd : Arheološki institut
T1  - Mors immatura : novac i apotropejsko-profilaktički elementi u pogrebnim ritualima : južna nekropola Viminacijuma
T1  - Mors immatura: coinage and apotropaic-prophylactic elements in funerary rituals: southern Viminacium cemetery
EP  - 315
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_655
ER  - 

@book{
author = "Vojvoda, Mirjana and Golubović, Snežana and Mikić, Ilija",
year = "2021",
abstract = "This latest book regarding the discoveries made in the necropolises of
Viminacium and presented in the following pages, deals with an extremely
important subject both from the point of view of classical archeology and also
the documentation of religious ritual and is addressed mainly to specialists.
The chosen subject is premature death or mors immatura, documented by the
research made in the necropolis of Viminacium on child burials, in which the
authors analyze the funeral rite and ritual and the inventory discovered in 1828
graves, containing 1866 decedents.",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
title = "Mors immatura : novac i apotropejsko-profilaktički elementi u pogrebnim ritualima : južna nekropola Viminacijuma, Mors immatura: coinage and apotropaic-prophylactic elements in funerary rituals: southern Viminacium cemetery",
pages = "315",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_655"
}

Vojvoda, M., Golubović, S.,& Mikić, I.. (2021). Mors immatura : novac i apotropejsko-profilaktički elementi u pogrebnim ritualima : južna nekropola Viminacijuma. 
Beograd : Arheološki institut..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_655

Vojvoda M, Golubović S, Mikić I. Mors immatura : novac i apotropejsko-profilaktički elementi u pogrebnim ritualima : južna nekropola Viminacijuma. 2021;:null-315.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_655 .

Vojvoda, Mirjana, Golubović, Snežana, Mikić, Ilija, "Mors immatura : novac i apotropejsko-profilaktički elementi u pogrebnim ritualima : južna nekropola Viminacijuma" (2021),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_655 .

TY  - JOUR
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Raičković Savić, Angelina
AU  - Mrđić, Nemanja
PY  - 2020
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/617
AB  - După cercetarea a 14.000 de morminte la Viminacium, cercetătorii încearcă să reconstituie atât cultul funerar cât și viaţa în cel mai mare dintre orașele provinciei Moesia Superior,
prin analiza bunurilor funerare. Articolul de faţă se concentrează asupra mormintelor de
incineraţie de tipul Mala Kopašnica-Sase și a inventarului descoperit în acestea, pe cazurile
în care sunt prezente trei ulcioare. Întrebarea este la ce obiecte să ne așteptăm, într-o mai
mică sau mai mare măsură, dincolo de cele trei ulcioare. Trecerea în revistă include toate
cimitirele cercetate până acum, care formează necropola unică de la Viminacium.
PB  - Resita : Muzeul
T2  - Banatica
T1  - The question of three jugs – a contribution to the study of grave goods in the cremation burial ritual
EP  - 180
IS  - 30
SP  - 161
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_617
ER  - 

@article{
author = "Golubović, Snežana and Raičković Savić, Angelina and Mrđić, Nemanja",
year = "2020",
abstract = "După cercetarea a 14.000 de morminte la Viminacium, cercetătorii încearcă să reconstituie atât cultul funerar cât și viaţa în cel mai mare dintre orașele provinciei Moesia Superior,
prin analiza bunurilor funerare. Articolul de faţă se concentrează asupra mormintelor de
incineraţie de tipul Mala Kopašnica-Sase și a inventarului descoperit în acestea, pe cazurile
în care sunt prezente trei ulcioare. Întrebarea este la ce obiecte să ne așteptăm, într-o mai
mică sau mai mare măsură, dincolo de cele trei ulcioare. Trecerea în revistă include toate
cimitirele cercetate până acum, care formează necropola unică de la Viminacium.",
publisher = "Resita : Muzeul",
journal = "Banatica",
title = "The question of three jugs – a contribution to the study of grave goods in the cremation burial ritual",
pages = "180-161",
number = "30",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_617"
}

Golubović, S., Raičković Savić, A.,& Mrđić, N.. (2020). The question of three jugs – a contribution to the study of grave goods in the cremation burial ritual. in Banatica
Resita : Muzeul.(30), 161-180.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_617

Golubović S, Raičković Savić A, Mrđić N. The question of three jugs – a contribution to the study of grave goods in the cremation burial ritual. in Banatica. 2020;(30):161-180.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_617 .

Golubović, Snežana, Raičković Savić, Angelina, Mrđić, Nemanja, "The question of three jugs – a contribution to the study of grave goods in the cremation burial ritual" in Banatica, no. 30 (2020):161-180,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_617 .

TY  - JOUR
AU  - Jeremić, Gordana
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Drča, Slobodan
PY  - 2018
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/296
AB  - Sistematskim arheološkim istraživanjima najveće gradske nekropole kasnoantičkog Naisusa (Naissus, Niš), koje je tokom 1952-1967. godine sprovodio Lrheološki institut iz Beograda sa saradnicima, u gradskoj četvrti Jagodin Mali utvrđeni su brojni grobni oblici, raznovrstan arheološki materijal, a u većem obimu ispitan je i najznačajniji kompleks grobljanske bazilike sa pripadajućom kriptom. Iskopavanjima su utvrđene granice prostiranja nekropole, koja se formirala istočno od kasnoantičkih bedema grada, duž magistralnogputa za Racijariju (Ratiaria - Lrčar), na desnoj obali Nišave. Ovim radovima određene su hronološke granice nekropole - sahranjivanje u Jagodin Mali vršeno je u kontinuitetu od vremena Konstantina I pa sve do kraja VI, odnosno prvih decenija VII veka. Na nekropoli se jasno izdvajaju dva horizonta sahranjivanja, i to IV - prva polovina V veka i sredina V - VI/početak VII veka, kod kojih se javljaju razlike u grobnim oblicima i pogrebnoj praksi. Na nekropoli u Jagodin Mali zabeleženi su tokom istraživanja relativno brojni pokretni nalazi, među kojima se naročito izdvajaju nalazi od stakla. Deo staklenog materijala, koji je činio glavni inventar Narodnog muzeja u Nišu, bio je predmet proučavanja (Ružić 1994; Drča 2000; Jagodin mala, 2014), dok studijski materijal nije posebno razmatran. Namera istraživača bila je da se uradi tipološka, topografska i funkcionalna analiza ove vrste materijala i da se predstave nove, do sada nepublikovane vrste nalaza, kao što su lampe, mozaičke tesere i prozorska okna, a potom da se ovaj materijal sagleda u širem kontekstu staklenih nalaza sa nekropole. Među staklenim materijalom iz studijske zbirke Narodnog muzeja u Nišu javljaju se zdele kao hemisferične posude izrađene u kalupu (kat. 1) ili izrađene tehnikom slobodnog duvanja (kat. 2-7). Nađene su u grobovima ili grobnicama (kat. 2, 3, 7), ili potiču iz slojeva sa prostora nekropole. Svi primerci pripadaju starijem horizontu sahranjivanja iz IV i prve polovine V veka. Pehari (kat. 8-12) iz studijske zbirke pripadaju širem hronološkom okviru IV -V I veka i vezuju se za standardne forme koje se sreću na brojnim nalazištima centralnobalkanske oblasti. Po brojnosti, među staklenim posudama iz Jagodin male izdvajaju se toaletne boce (unguentaria, balsamaria) (kat. 13-19), izrađene kao posude četvrtastog recipijenta sa udubljenjima ili primerci dužeg ili kraćeg cilindričnog vrata i sferičnog recipijenta, koje su polagane pored glave ili nogu pokojnika. Obe vrste posuda vezuju se za stariji horizont sahranjivanja na nekropoli - horizont IV i prve polovine V veka. Ovom hronološkom okviru pripadaju i relativno malobrojne boce (kat. 20-24), krčazi (kat. 25-26) i nalazi delova nakita - perle (kat. 30-32). Iz kompleksa bazilike sa kriptom na Bulevaru Nikole Tesle, iz mlađeg sloja V -V I veka potiču nalazi staklenih lampi koji pripadaju tipu zvonolikih primeraka sa dnom u obliku kaplice (kat. 27-29), a koji su se postavljali u metalne polijeleje - polikandela. Bazilika je imala zastakljena prozorska okna, o čemu svedoče nalazi fragmenata prozorskog stakla (kat. 33-37), dok o luksuznoj dekoraciji građevine svedoče nalazi malog broja staklenih tesera (kat. 38), koje su mogle biti korišćene za dekoraciju zidnih površina ili komplikovanijih figuralnih prikaza na podnim mozaicima. Period u kom su vršene sahrane u prvom horizontu IV i prve polovine V veka u Jagodin Mali odgovara jednom od najprosperitetnijih razdoblja u istoriji Naisusa, sudeći prema pisanim izvorima i arheološkim tragovima. Viši standard ili predstavljanje priželkivanog statusa ogleda se u pogrebnom ritusu kod ove populacije u bogatom i brojnom inventaru grobova i grobnica, među kojima stakleni materijal ima značajno mesto. Opadanje privrede i životnog standarda u Naisusu kulminiralo je u vreme najezde Huna 441. i 447. godine, kada je došlo do stradanja velikog dela populacije i do uništenja ili oštećenja brojnih građevina. Od tog perioda na značaju dobija crkvena organizacija, čije se jačanje može pratiti kroz intenzivnu graditeljsku delatnost i razvijenu proizvodnju predmeta za liturgijske potrebe ili kroz opremanje crkava zanatskim i umetničkim radovima i predmetima. Iako je u periodu V i VI veka evidentno smanjenje gradske populacije u Naisusu, a samim tim i broja individualnih i kolektivnih sahrana, na više mesta na nekropoli u Jagodin Mali podignute su crkve, u kojima je mogao biti obavlan veći broj kultnih radnji vezanih za pogrebne obrede.
AB  - In the period from 1952-1967, during the systematic archaeological excavations of the area of the Eastern necropolis of Naissus, in the modern day city quarter of Jagodin Mala, in Niš, a large number of glass objects was found. A representative portion of the findings was published in various publications, while the other findings, which belong to the study collection of the National Museum in Niš, have not been the subject of any separate study. These are new kinds of findings, such as glass lamps, window panes and tesserae, and the collection also includes the familiar, standard repertoire of glass vessels of the Late Antiquity period. The findings come from the grave units, the cemetery basilica with its crypt, and the archaeological layers from the area of the necropolis in Jagodin Mala. Besides the typological-chronological, as well as the topographic analysis, the paper also presents a complete image of the glass objects from the area of the necropolis, used in the burial and liturgical practices of the population of Naissus in Late Antiquity.
PB  - Arheološki institut, Beograd
T2  - Starinar
T1  - Neobjavljeni nalazi od stakla sa istočne nekropole Naisusa (Jagodin mala, Niš)
T1  - Unpublished glass findings from the Eastern necropolis of Naissus (Jagodin Mala, Niš)
EP  - 130
IS  - 68
SP  - 109
DO  - 10.2298/STA1767109J
ER  - 

@article{
author = "Jeremić, Gordana and Golubović, Snežana and Drča, Slobodan",
year = "2018",
abstract = "Sistematskim arheološkim istraživanjima najveće gradske nekropole kasnoantičkog Naisusa (Naissus, Niš), koje je tokom 1952-1967. godine sprovodio Lrheološki institut iz Beograda sa saradnicima, u gradskoj četvrti Jagodin Mali utvrđeni su brojni grobni oblici, raznovrstan arheološki materijal, a u većem obimu ispitan je i najznačajniji kompleks grobljanske bazilike sa pripadajućom kriptom. Iskopavanjima su utvrđene granice prostiranja nekropole, koja se formirala istočno od kasnoantičkih bedema grada, duž magistralnogputa za Racijariju (Ratiaria - Lrčar), na desnoj obali Nišave. Ovim radovima određene su hronološke granice nekropole - sahranjivanje u Jagodin Mali vršeno je u kontinuitetu od vremena Konstantina I pa sve do kraja VI, odnosno prvih decenija VII veka. Na nekropoli se jasno izdvajaju dva horizonta sahranjivanja, i to IV - prva polovina V veka i sredina V - VI/početak VII veka, kod kojih se javljaju razlike u grobnim oblicima i pogrebnoj praksi. Na nekropoli u Jagodin Mali zabeleženi su tokom istraživanja relativno brojni pokretni nalazi, među kojima se naročito izdvajaju nalazi od stakla. Deo staklenog materijala, koji je činio glavni inventar Narodnog muzeja u Nišu, bio je predmet proučavanja (Ružić 1994; Drča 2000; Jagodin mala, 2014), dok studijski materijal nije posebno razmatran. Namera istraživača bila je da se uradi tipološka, topografska i funkcionalna analiza ove vrste materijala i da se predstave nove, do sada nepublikovane vrste nalaza, kao što su lampe, mozaičke tesere i prozorska okna, a potom da se ovaj materijal sagleda u širem kontekstu staklenih nalaza sa nekropole. Među staklenim materijalom iz studijske zbirke Narodnog muzeja u Nišu javljaju se zdele kao hemisferične posude izrađene u kalupu (kat. 1) ili izrađene tehnikom slobodnog duvanja (kat. 2-7). Nađene su u grobovima ili grobnicama (kat. 2, 3, 7), ili potiču iz slojeva sa prostora nekropole. Svi primerci pripadaju starijem horizontu sahranjivanja iz IV i prve polovine V veka. Pehari (kat. 8-12) iz studijske zbirke pripadaju širem hronološkom okviru IV -V I veka i vezuju se za standardne forme koje se sreću na brojnim nalazištima centralnobalkanske oblasti. Po brojnosti, među staklenim posudama iz Jagodin male izdvajaju se toaletne boce (unguentaria, balsamaria) (kat. 13-19), izrađene kao posude četvrtastog recipijenta sa udubljenjima ili primerci dužeg ili kraćeg cilindričnog vrata i sferičnog recipijenta, koje su polagane pored glave ili nogu pokojnika. Obe vrste posuda vezuju se za stariji horizont sahranjivanja na nekropoli - horizont IV i prve polovine V veka. Ovom hronološkom okviru pripadaju i relativno malobrojne boce (kat. 20-24), krčazi (kat. 25-26) i nalazi delova nakita - perle (kat. 30-32). Iz kompleksa bazilike sa kriptom na Bulevaru Nikole Tesle, iz mlađeg sloja V -V I veka potiču nalazi staklenih lampi koji pripadaju tipu zvonolikih primeraka sa dnom u obliku kaplice (kat. 27-29), a koji su se postavljali u metalne polijeleje - polikandela. Bazilika je imala zastakljena prozorska okna, o čemu svedoče nalazi fragmenata prozorskog stakla (kat. 33-37), dok o luksuznoj dekoraciji građevine svedoče nalazi malog broja staklenih tesera (kat. 38), koje su mogle biti korišćene za dekoraciju zidnih površina ili komplikovanijih figuralnih prikaza na podnim mozaicima. Period u kom su vršene sahrane u prvom horizontu IV i prve polovine V veka u Jagodin Mali odgovara jednom od najprosperitetnijih razdoblja u istoriji Naisusa, sudeći prema pisanim izvorima i arheološkim tragovima. Viši standard ili predstavljanje priželkivanog statusa ogleda se u pogrebnom ritusu kod ove populacije u bogatom i brojnom inventaru grobova i grobnica, među kojima stakleni materijal ima značajno mesto. Opadanje privrede i životnog standarda u Naisusu kulminiralo je u vreme najezde Huna 441. i 447. godine, kada je došlo do stradanja velikog dela populacije i do uništenja ili oštećenja brojnih građevina. Od tog perioda na značaju dobija crkvena organizacija, čije se jačanje može pratiti kroz intenzivnu graditeljsku delatnost i razvijenu proizvodnju predmeta za liturgijske potrebe ili kroz opremanje crkava zanatskim i umetničkim radovima i predmetima. Iako je u periodu V i VI veka evidentno smanjenje gradske populacije u Naisusu, a samim tim i broja individualnih i kolektivnih sahrana, na više mesta na nekropoli u Jagodin Mali podignute su crkve, u kojima je mogao biti obavlan veći broj kultnih radnji vezanih za pogrebne obrede., In the period from 1952-1967, during the systematic archaeological excavations of the area of the Eastern necropolis of Naissus, in the modern day city quarter of Jagodin Mala, in Niš, a large number of glass objects was found. A representative portion of the findings was published in various publications, while the other findings, which belong to the study collection of the National Museum in Niš, have not been the subject of any separate study. These are new kinds of findings, such as glass lamps, window panes and tesserae, and the collection also includes the familiar, standard repertoire of glass vessels of the Late Antiquity period. The findings come from the grave units, the cemetery basilica with its crypt, and the archaeological layers from the area of the necropolis in Jagodin Mala. Besides the typological-chronological, as well as the topographic analysis, the paper also presents a complete image of the glass objects from the area of the necropolis, used in the burial and liturgical practices of the population of Naissus in Late Antiquity.",
publisher = "Arheološki institut, Beograd",
journal = "Starinar",
title = "Neobjavljeni nalazi od stakla sa istočne nekropole Naisusa (Jagodin mala, Niš), Unpublished glass findings from the Eastern necropolis of Naissus (Jagodin Mala, Niš)",
pages = "130-109",
number = "68",
doi = "10.2298/STA1767109J"
}

Jeremić, G., Golubović, S.,& Drča, S.. (2018). Neobjavljeni nalazi od stakla sa istočne nekropole Naisusa (Jagodin mala, Niš). in Starinar
Arheološki institut, Beograd.(68), 109-130.
https://doi.org/10.2298/STA1767109J

Jeremić G, Golubović S, Drča S. Neobjavljeni nalazi od stakla sa istočne nekropole Naisusa (Jagodin mala, Niš). in Starinar. 2018;(68):109-130.
doi:10.2298/STA1767109J .

Jeremić, Gordana, Golubović, Snežana, Drča, Slobodan, "Neobjavljeni nalazi od stakla sa istočne nekropole Naisusa (Jagodin mala, Niš)" in Starinar, no. 68 (2018):109-130,
https://doi.org/10.2298/STA1767109J . .

TY  - CHAP
AU  - Korać, Miomir
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Mrđić, Nemanja
PY  - 2018
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/405
AB  - This paper presents the results of long-lasting research of the archaeological site of
Viminacium. Since 1882, when the first excavations were conducted, until today,
the most explored were the necropolises, with almost 14,000 graves, while research
of the legionary fort and the city itself only really gained focus in this century. At the
beginning of the 21st century, a new phase of the Viminacium examination began
when multidisciplinary research started, including, among other things, remote sensing
and anthropological, archaeobotanical, archeozoological and physical-chemical
analysis. Systematic excavations of the amphitheatre are now finished, while those of
legionary fort are still ongoing.
PB  - Belgrade : Institute of Archaeology
T2  - Vivere Militare Est : From Populus to Emperors - Living on the Frontier
T1  - Research of Viminacium and its Suburban Zones
EP  - 71
SP  - 41
VL  - 2
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_405
ER  - 

@inbook{
author = "Korać, Miomir and Golubović, Snežana and Mrđić, Nemanja",
year = "2018",
abstract = "This paper presents the results of long-lasting research of the archaeological site of
Viminacium. Since 1882, when the first excavations were conducted, until today,
the most explored were the necropolises, with almost 14,000 graves, while research
of the legionary fort and the city itself only really gained focus in this century. At the
beginning of the 21st century, a new phase of the Viminacium examination began
when multidisciplinary research started, including, among other things, remote sensing
and anthropological, archaeobotanical, archeozoological and physical-chemical
analysis. Systematic excavations of the amphitheatre are now finished, while those of
legionary fort are still ongoing.",
publisher = "Belgrade : Institute of Archaeology",
journal = "Vivere Militare Est : From Populus to Emperors - Living on the Frontier",
booktitle = "Research of Viminacium and its Suburban Zones",
pages = "71-41",
volume = "2",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_405"
}

Korać, M., Golubović, S.,& Mrđić, N.. (2018). Research of Viminacium and its Suburban Zones. in Vivere Militare Est : From Populus to Emperors - Living on the Frontier
Belgrade : Institute of Archaeology., 2, 41-71.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_405

Korać M, Golubović S, Mrđić N. Research of Viminacium and its Suburban Zones. in Vivere Militare Est : From Populus to Emperors - Living on the Frontier. 2018;2:41-71.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_405 .

Korać, Miomir, Golubović, Snežana, Mrđić, Nemanja, "Research of Viminacium and its Suburban Zones" in Vivere Militare Est : From Populus to Emperors - Living on the Frontier, 2 (2018):41-71,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_405 .

TY  - CONF
AU  - Nikolić, Emilija
AU  - Golubović, Snežana
PY  - 2018
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/802
AB  - Viminacium, today an archaeological site near Kostolac in Serbia, was the largest Roman city settlement in the province of Moesia Superior and a significant military center founded in the I century AD. Archaeological excavations were mostly performed in necropolises, where over a thousand graves with cremations and inhumations were researched. Above-ground parts of buildings have been very poorly preserved, due to the war destructions in the ancient period and degradation for the purpose of building new constructions afterward. Although most of them were looted, the graves and tombs have become the source of the greatest amount of information about Viminacium architecture. They provide us with valuable data on used materials, masonry techniques, constructions, as well as architectural forms.
PB  - Belgrade: Institute of Archaeology
C3  - 24. Limes Congress Serbia 02–09 September 2018 Belgrade – Viminacium, Book of Abstracts
T1  - Burial Structures of Viminacium: Building and Construction
EP  - 109
SP  - 109
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_802
ER  - 

@conference{
author = "Nikolić, Emilija and Golubović, Snežana",
year = "2018",
abstract = "Viminacium, today an archaeological site near Kostolac in Serbia, was the largest Roman city settlement in the province of Moesia Superior and a significant military center founded in the I century AD. Archaeological excavations were mostly performed in necropolises, where over a thousand graves with cremations and inhumations were researched. Above-ground parts of buildings have been very poorly preserved, due to the war destructions in the ancient period and degradation for the purpose of building new constructions afterward. Although most of them were looted, the graves and tombs have become the source of the greatest amount of information about Viminacium architecture. They provide us with valuable data on used materials, masonry techniques, constructions, as well as architectural forms.",
publisher = "Belgrade: Institute of Archaeology",
journal = "24. Limes Congress Serbia 02–09 September 2018 Belgrade – Viminacium, Book of Abstracts",
title = "Burial Structures of Viminacium: Building and Construction",
pages = "109-109",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_802"
}

Nikolić, E.,& Golubović, S.. (2018). Burial Structures of Viminacium: Building and Construction. in 24. Limes Congress Serbia 02–09 September 2018 Belgrade – Viminacium, Book of Abstracts
Belgrade: Institute of Archaeology., 109-109.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_802

Nikolić E, Golubović S. Burial Structures of Viminacium: Building and Construction. in 24. Limes Congress Serbia 02–09 September 2018 Belgrade – Viminacium, Book of Abstracts. 2018;:109-109.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_802 .

Nikolić, Emilija, Golubović, Snežana, "Burial Structures of Viminacium: Building and Construction" in 24. Limes Congress Serbia 02–09 September 2018 Belgrade – Viminacium, Book of Abstracts (2018):109-109,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_802 .

TY  - CHAP
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Kosanović, Ivana
AU  - Jovanović, Željko
PY  - 2017
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/1283
AB  - Uvođenje digitalnih tehnologija u istraživanja Viminacijuma značajno je pojednostavilo
i ubrzalo rad na izradi arheološke dokumentacije. Još krajem 20. veka započeto je sa unosom
podataka u programu DataBase, zatim SuperBase, da bi konačna baza dokumentacije bila programirana
2008. godine u Microsoft Access-u. Prethodni unosi su potom prilagođeni novoj bazi.
Tokom godina, dokumentaciona baza se menjala u skladu sa uvođenjem novih tehnologija,
ali i da bi se što bolje ispoštovala forma obrazaca za dokumentaciju arheoloških iskopavanja i
istraživanja propisana od strane Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije. Postojeća
baza podataka predstavlja osnovu za čuvanje podataka sa iskopavanja svih lokacija na Viminacijumu
i okolini. U skladu sa potrebama istraživanja, u bazi je omogućeno dodavanje novih opcija,
ali i proširivanje i izmena postojećih. Korišćenje baze je jednostavno i ne zahteva od korisnika
stručno poznavanje računarskih programa. Za potrebe iskopavanja većeg obima, kao što je to
slučaj na Viminacijumu gde više arheoloških ekipa radi istovremeno, veoma je značajna i mogućnost
pristupa bazi sa više kompjutera, jer je često neophodan istovremen unos i pohranjivanje
podataka u bazi. Takođe, baza omogućava međusobno ukrštanje različitih kategorija podataka,
kao i raznovrsne pretrage, analize i sortiranja istih, zahvaljujući čemu je značajno olakšan rad
na dokumentaciji.
PB  - Beograd : Arheološki institut
T2  - Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2015. godini
T1  - Digitalna obrada arheoloških celina i nalaza na Viminacijumu
EP  - 117
SP  - 110
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1283
ER  - 

@inbook{
author = "Golubović, Snežana and Kosanović, Ivana and Jovanović, Željko",
year = "2017",
abstract = "Uvođenje digitalnih tehnologija u istraživanja Viminacijuma značajno je pojednostavilo
i ubrzalo rad na izradi arheološke dokumentacije. Još krajem 20. veka započeto je sa unosom
podataka u programu DataBase, zatim SuperBase, da bi konačna baza dokumentacije bila programirana
2008. godine u Microsoft Access-u. Prethodni unosi su potom prilagođeni novoj bazi.
Tokom godina, dokumentaciona baza se menjala u skladu sa uvođenjem novih tehnologija,
ali i da bi se što bolje ispoštovala forma obrazaca za dokumentaciju arheoloških iskopavanja i
istraživanja propisana od strane Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije. Postojeća
baza podataka predstavlja osnovu za čuvanje podataka sa iskopavanja svih lokacija na Viminacijumu
i okolini. U skladu sa potrebama istraživanja, u bazi je omogućeno dodavanje novih opcija,
ali i proširivanje i izmena postojećih. Korišćenje baze je jednostavno i ne zahteva od korisnika
stručno poznavanje računarskih programa. Za potrebe iskopavanja većeg obima, kao što je to
slučaj na Viminacijumu gde više arheoloških ekipa radi istovremeno, veoma je značajna i mogućnost
pristupa bazi sa više kompjutera, jer je često neophodan istovremen unos i pohranjivanje
podataka u bazi. Takođe, baza omogućava međusobno ukrštanje različitih kategorija podataka,
kao i raznovrsne pretrage, analize i sortiranja istih, zahvaljujući čemu je značajno olakšan rad
na dokumentaciji.",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
journal = "Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2015. godini",
booktitle = "Digitalna obrada arheoloških celina i nalaza na Viminacijumu",
pages = "117-110",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1283"
}

Golubović, S., Kosanović, I.,& Jovanović, Ž.. (2017). Digitalna obrada arheoloških celina i nalaza na Viminacijumu. in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2015. godini
Beograd : Arheološki institut., 110-117.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1283

Golubović S, Kosanović I, Jovanović Ž. Digitalna obrada arheoloških celina i nalaza na Viminacijumu. in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2015. godini. 2017;:110-117.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1283 .

Golubović, Snežana, Kosanović, Ivana, Jovanović, Željko, "Digitalna obrada arheoloških celina i nalaza na Viminacijumu" in Arheologija u Srbiji. Projekti Arheološkog instituta u 2015. godini (2017):110-117,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1283 .

TY  - BOOK
AU  - Korać, Miomir
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Mrđić, Nemanja
AU  - Jeremić, Gordana
AU  - Pop-Lazić, Stefan
PY  - 2015
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/1039
AB  - Rimski Limes, odnosno granice nekadašnjeg Rimskog carstva, danas se prostiru na preko 7.500 km, kroz 20 zemalja koje okružuju Sredozemno more, čineći najveći i najduži spomenik kulturne baštine na svetu. Našoj zemlji pripada ako ne njen najlepši deo, onda svakako najuzbudljiviji. Arheolozi su na prostoru Gvozdenih vrata već bili prilično zaposleni u drugoj polovini XX veka, tokom izgradnje hidroelektrana Đerdap I i Đerdap II, koristeći poslednju priliku da istraže i spasu ono što je nakon nekoliko milenija preostalo od grandioznih kultura koje su se razvijale duž Dunava. U svet su tada poslate slike najstarije kamene skulpture sa Lepenskog Vira, ostataka najdužeg mosta sagrađenog u antici kod Kostola, rimskog puta usečenog u stene Đerdapske klisure, premeštanja Trajanove table... Predmeti su obogatili muzeje, saznanja o drevnim kulturama uticala su na nove generacije istraživača i nove kulturne teorije, a antičko nasleđe je, nažalost, najvećim delom potopljeno, dok su preostale fotografije i crteži jedina svedočanstva o njihovom postojanju. Međutim, kako se svet menja i savremene tehnologije ulaze u svakodnevnicu, tako i ono što je potopljeno, ustvari, nije izgubljeno. Još uvek postoji i može se zaštititi! Nakon decenija zaštitnih istraživanja, potom konzervacije onoga što je preostalo (Diana, Pontes), u mogućnosti smo da naš deo Limesa stavimo pod zaštitu UNESCO-a. Naravno, do toga se još mora dosta uraditi na zaštiti, i fizičkoj i pravnoj, ali prvi koraci su već napravljeni. Delovi Rimskog limesa u Britaniji i Germaniji su stavljeni na listu svetske kulturne baštine, a od 2012. godine Arheološki institut je učesnik u međunarodnom projektu čiji je cilj da ceo Dunavski limes bude pod zaštitom UNESCO-a. Kao nekada, pre skoro 2.000 godina, postaćemo deo Rimskog carstva, ovog puta bez upotrebe vojne sile i sa jedinim ciljem popularizacije i promocije kulturnog nasleđa. Publikacija koja je pred vama napisana je sa ciljem da pruži istorijske i arheološke podatke o rimskom Limesu uošte, ali i da posluži kao svojevrstan vodič kroz Dunavski limes u Srbiji.
AB  - The Roman Limes, or the boundaries of the former Roman Empire, now stretching over 7,500 km through 20 countries that surround the Mediterranean Sea, making it the largest and longest monument in the world. If in our country is not the most beautiful part, then certainly it is the most exciting. Archaeologists in the area of the Iron Gates were already pretty busy in the second half of the twentieth century during the construction of Hydroelectric Power Stations Iron Gate I and Iron Gate II, using the last chance to explore and salvage what is left after several millennia of great cultures that had developed along the Danube. In the world were then sent images of the oldest stone sculptures from Lepenski Vir, of remains the longest bridge built in antiquity near nowadays Kostol, of Roman road cut into the rocks of the Iron Gates Gorge, of moving Trajan’s tablet... Items enriched the museums, knowledge about ancient cultures have influenced the new generation researchers and new cultural theories, and ancient heritage is, unfortunately, largely submerged and remaining photos and drawings are the only testimonies of their existence. However, as the world is changing and modern technology is affect daily lives, it turned that what is submerged is not lost in fact. It still exists there and, even, can be protected! After decades of rescue excavations, then conservations of what is left (Diana, Pontes), we are able to put our part of the Limes under the protection of UNESCO. Obviously, we still have to do a lot to protect sites in the meaning of physical and legal protection, but the first steps have already been made. Parts of the Roman limes in Britain and Germany have been already put on the World Heritage List, and from 2012 the Archaeological Institute has participated in an international project that aims to put the whole Danube Limes under the protection of UNESCO. As long time ago, nearly 2.000 years ago, we shall become the part of the Roman Empire, this time without the use of military force and with the only purpose of popularization and promotion of cultural heritage. The aim of this publication is not only to inform about historical and archaeological facts on the Limes in Serbia but also to act as
PB  - Belgrade : Institute of Archaeology
T1  - Roman Limes in Serbia
T1  - Rimski Limes u Srbiji
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1039
ER  - 

@book{
author = "Korać, Miomir and Golubović, Snežana and Mrđić, Nemanja and Jeremić, Gordana and Pop-Lazić, Stefan",
year = "2015",
abstract = "Rimski Limes, odnosno granice nekadašnjeg Rimskog carstva, danas se prostiru na preko 7.500 km, kroz 20 zemalja koje okružuju Sredozemno more, čineći najveći i najduži spomenik kulturne baštine na svetu. Našoj zemlji pripada ako ne njen najlepši deo, onda svakako najuzbudljiviji. Arheolozi su na prostoru Gvozdenih vrata već bili prilično zaposleni u drugoj polovini XX veka, tokom izgradnje hidroelektrana Đerdap I i Đerdap II, koristeći poslednju priliku da istraže i spasu ono što je nakon nekoliko milenija preostalo od grandioznih kultura koje su se razvijale duž Dunava. U svet su tada poslate slike najstarije kamene skulpture sa Lepenskog Vira, ostataka najdužeg mosta sagrađenog u antici kod Kostola, rimskog puta usečenog u stene Đerdapske klisure, premeštanja Trajanove table... Predmeti su obogatili muzeje, saznanja o drevnim kulturama uticala su na nove generacije istraživača i nove kulturne teorije, a antičko nasleđe je, nažalost, najvećim delom potopljeno, dok su preostale fotografije i crteži jedina svedočanstva o njihovom postojanju. Međutim, kako se svet menja i savremene tehnologije ulaze u svakodnevnicu, tako i ono što je potopljeno, ustvari, nije izgubljeno. Još uvek postoji i može se zaštititi! Nakon decenija zaštitnih istraživanja, potom konzervacije onoga što je preostalo (Diana, Pontes), u mogućnosti smo da naš deo Limesa stavimo pod zaštitu UNESCO-a. Naravno, do toga se još mora dosta uraditi na zaštiti, i fizičkoj i pravnoj, ali prvi koraci su već napravljeni. Delovi Rimskog limesa u Britaniji i Germaniji su stavljeni na listu svetske kulturne baštine, a od 2012. godine Arheološki institut je učesnik u međunarodnom projektu čiji je cilj da ceo Dunavski limes bude pod zaštitom UNESCO-a. Kao nekada, pre skoro 2.000 godina, postaćemo deo Rimskog carstva, ovog puta bez upotrebe vojne sile i sa jedinim ciljem popularizacije i promocije kulturnog nasleđa. Publikacija koja je pred vama napisana je sa ciljem da pruži istorijske i arheološke podatke o rimskom Limesu uošte, ali i da posluži kao svojevrstan vodič kroz Dunavski limes u Srbiji., The Roman Limes, or the boundaries of the former Roman Empire, now stretching over 7,500 km through 20 countries that surround the Mediterranean Sea, making it the largest and longest monument in the world. If in our country is not the most beautiful part, then certainly it is the most exciting. Archaeologists in the area of the Iron Gates were already pretty busy in the second half of the twentieth century during the construction of Hydroelectric Power Stations Iron Gate I and Iron Gate II, using the last chance to explore and salvage what is left after several millennia of great cultures that had developed along the Danube. In the world were then sent images of the oldest stone sculptures from Lepenski Vir, of remains the longest bridge built in antiquity near nowadays Kostol, of Roman road cut into the rocks of the Iron Gates Gorge, of moving Trajan’s tablet... Items enriched the museums, knowledge about ancient cultures have influenced the new generation researchers and new cultural theories, and ancient heritage is, unfortunately, largely submerged and remaining photos and drawings are the only testimonies of their existence. However, as the world is changing and modern technology is affect daily lives, it turned that what is submerged is not lost in fact. It still exists there and, even, can be protected! After decades of rescue excavations, then conservations of what is left (Diana, Pontes), we are able to put our part of the Limes under the protection of UNESCO. Obviously, we still have to do a lot to protect sites in the meaning of physical and legal protection, but the first steps have already been made. Parts of the Roman limes in Britain and Germany have been already put on the World Heritage List, and from 2012 the Archaeological Institute has participated in an international project that aims to put the whole Danube Limes under the protection of UNESCO. As long time ago, nearly 2.000 years ago, we shall become the part of the Roman Empire, this time without the use of military force and with the only purpose of popularization and promotion of cultural heritage. The aim of this publication is not only to inform about historical and archaeological facts on the Limes in Serbia but also to act as",
publisher = "Belgrade : Institute of Archaeology",
title = "Roman Limes in Serbia, Rimski Limes u Srbiji",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1039"
}

Korać, M., Golubović, S., Mrđić, N., Jeremić, G.,& Pop-Lazić, S.. (2015). Roman Limes in Serbia. 
Belgrade : Institute of Archaeology..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1039

Korać M, Golubović S, Mrđić N, Jeremić G, Pop-Lazić S. Roman Limes in Serbia. 2015;.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1039 .

Korać, Miomir, Golubović, Snežana, Mrđić, Nemanja, Jeremić, Gordana, Pop-Lazić, Stefan, "Roman Limes in Serbia" (2015),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_1039 .

TY  - BOOK
AU  - Korać, Miomir
AU  - Golubović, Snežana
AU  - Mrđić, Nemanja
AU  - Jeremić, Gordana
AU  - Pop-Lazić, Stefan
PY  - 2014
UR  - http://rai.ai.ac.rs/handle/123456789/950
AB  - Rimski Limes, odnosno granice nekadašnjeg Rimskog carstva, danas se prostiru na preko 7.500
km, kroz 20 zemalja koje okružuju Sredozemno more, čineći najveći i najduži spomenik kulturne
baštine na svetu. Našoj zemlji pripada ako ne njen najlepši deo, onda svakako najuzbudljiviji.
Arheolozi su na prostoru Gvozdenih vrata već bili prilično zaposleni u drugoj polovini XX veka, tokom izgradnje hidroelektrana Đerdap I i Đerdap II, koristeći poslednju priliku da istraže i spasu ono što je nakon nekoliko milenija preostalo od grandioznih kultura koje su se razvijale duž Dunava. U svet su tada poslate slike najstarije kamene skulpture sa Lepenskog Vira, ostataka najdužeg mosta sagrađenog u antici kod Kostola, rimskog puta usečenog u stene Đerdapske klisure, premeštanja Trajanove table... Predmeti su obogatili muzeje, saznanja o drevnim kulturama uticala su na nove generacije istraživača i nove kulturne teorije, a antičko nasleđe je, nažalost, najvećim delom potopljeno, dok su preostale fotografije i crteži jedina svedočanstva o njihovom postojanju. Međutim, kako se svet menja i savremene tehnologije ulaze u svakodnevnicu, tako i ono što je potopljeno, ustvari, nije izgubljeno. Još uvek postoji i može
se zaštititi! Nakon decenija zaštitnih istraživanja, potom konzervacije onoga što je preostalo (Diana, Pontes), u mogućnosti smo da naš deo Limesa stavimo pod zaštitu UNESCO-a. Naravno, do toga se još mora dosta uraditi na zaštiti, i fizičkoj i pravnoj, ali prvi koraci su već napravljeni. Delovi Rimskog limesa u Britaniji i Germaniji su stavljeni na listu svetske kulturne baštine, a od 2012. godine Arheološki institut je učesnik u međunarodnom projektu čiji je cilj da ceo Dunavski limes bude pod zaštitom UNESCO-a. Kao nekada, pre skoro 2.000 godina, postaćemo deo Rimskog carstva, ovog puta bez upotrebe vojne sile i sa jedinim ciljem popularizacije i promocije kulturnog nasleđa. Publikacija koja je pred vama napisana je sa ciljem da pruži istorijske i arheološke podatke o rimskom Limesu uošte, ali i da posluži kao svojevrstan vodič kroz Dunavski limes u Srbiji.
PB  - Beograd : Arheološki institut
T1  - Rimski limes u Srbiji
T1  - Roman Limes in Serbia
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_950
ER  - 

@book{
author = "Korać, Miomir and Golubović, Snežana and Mrđić, Nemanja and Jeremić, Gordana and Pop-Lazić, Stefan",
year = "2014",
abstract = "Rimski Limes, odnosno granice nekadašnjeg Rimskog carstva, danas se prostiru na preko 7.500
km, kroz 20 zemalja koje okružuju Sredozemno more, čineći najveći i najduži spomenik kulturne
baštine na svetu. Našoj zemlji pripada ako ne njen najlepši deo, onda svakako najuzbudljiviji.
Arheolozi su na prostoru Gvozdenih vrata već bili prilično zaposleni u drugoj polovini XX veka, tokom izgradnje hidroelektrana Đerdap I i Đerdap II, koristeći poslednju priliku da istraže i spasu ono što je nakon nekoliko milenija preostalo od grandioznih kultura koje su se razvijale duž Dunava. U svet su tada poslate slike najstarije kamene skulpture sa Lepenskog Vira, ostataka najdužeg mosta sagrađenog u antici kod Kostola, rimskog puta usečenog u stene Đerdapske klisure, premeštanja Trajanove table... Predmeti su obogatili muzeje, saznanja o drevnim kulturama uticala su na nove generacije istraživača i nove kulturne teorije, a antičko nasleđe je, nažalost, najvećim delom potopljeno, dok su preostale fotografije i crteži jedina svedočanstva o njihovom postojanju. Međutim, kako se svet menja i savremene tehnologije ulaze u svakodnevnicu, tako i ono što je potopljeno, ustvari, nije izgubljeno. Još uvek postoji i može
se zaštititi! Nakon decenija zaštitnih istraživanja, potom konzervacije onoga što je preostalo (Diana, Pontes), u mogućnosti smo da naš deo Limesa stavimo pod zaštitu UNESCO-a. Naravno, do toga se još mora dosta uraditi na zaštiti, i fizičkoj i pravnoj, ali prvi koraci su već napravljeni. Delovi Rimskog limesa u Britaniji i Germaniji su stavljeni na listu svetske kulturne baštine, a od 2012. godine Arheološki institut je učesnik u međunarodnom projektu čiji je cilj da ceo Dunavski limes bude pod zaštitom UNESCO-a. Kao nekada, pre skoro 2.000 godina, postaćemo deo Rimskog carstva, ovog puta bez upotrebe vojne sile i sa jedinim ciljem popularizacije i promocije kulturnog nasleđa. Publikacija koja je pred vama napisana je sa ciljem da pruži istorijske i arheološke podatke o rimskom Limesu uošte, ali i da posluži kao svojevrstan vodič kroz Dunavski limes u Srbiji.",
publisher = "Beograd : Arheološki institut",
title = "Rimski limes u Srbiji, Roman Limes in Serbia",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_950"
}

Korać, M., Golubović, S., Mrđić, N., Jeremić, G.,& Pop-Lazić, S.. (2014). Rimski limes u Srbiji. 
Beograd : Arheološki institut..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_950

Korać M, Golubović S, Mrđić N, Jeremić G, Pop-Lazić S. Rimski limes u Srbiji. 2014;.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_950 .

Korać, Miomir, Golubović, Snežana, Mrđić, Nemanja, Jeremić, Gordana, Pop-Lazić, Stefan, "Rimski limes u Srbiji" (2014),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rai_950 .